Una paloma
cantando pasa:
—¡Upa, mi negro,
que el sol abrasa!
Ya nadie duerme,
ni está en su casa;
ni el cocodrilo
ni la yaguaza,
ni la culebra,
ni la torcaza...
Coco, cacao,
cacho, cachaza,
¡upa, mi negro,
que el sol abrasa!
Negrazo, venga
con su negraza.
¡Aire con aire,
que el sol abrasa!
Mire la gente,
llamando pasa;
gente en la calle,
gente en la plaza;
ya nadie queda
que esté en su casa...
Coco, cacao,
cacho, cachaza,
¡upa, mi negro,
que el sol abrasa!
Negrón, negrito,
ciruela y pasa,
salga y despierte,
que el sol abrasa,
diga despierto
lo que le pasa...
¡Que muera el amo,
muera en la brasa!
Ya nadie duerme,
ni está en su casa.
Coco, cacao,
cacho, cachaza,
¡upa, mi negro,
que el sol abrasa!
Nicolás Guillén: La paloma de vuelo popular (1958)
Versións:
Nicolás Guillén: Canción de cuna para despertar a un negrito; Nicolás Guillén dice; 1965; Pista 6; Ediciones “La rosa blindada”, Buenos Aires
Mercedes Sosa: Canción de cuna para despertar a un negrito; Para cantarle a mi gente; 1967; Pista 12
César Isella: Canción para despertar a un negrito; América joven; 1969; Lado 1, Corte 2
César Isella: Canción para despertar a un negrito; Popular; 1972; Lado 2, Corte 5
(Reedición da versión do disco América joven, do ano 1969.)
Los Lobos: Coco cacao; Vientos del pueblo; 1972; Pista 5
Claudina e Alberto Gambino: Canción de cuna para despertar a un negrito; Canciones del amor amado; 1975; Pista 8
Amparo Ochoa: Canción para despertar a un negrito; El cancionero popular, vol.1; 1975; Pista 10
Ana Belén: Canción de cuna para despertar a un negrito; La paloma de vuelo popular; 1976; Pista 12
Amparo Ochoa: Canción para despertar a un negrito; El cancionero popular de México (Recopilación); 2000; CD1, Pista 11
(Reedición da versión do disco El cancionero popular, vol.1, do ano 1975)
César Isella e Daniel Homer: Canción para despertar a un negrito; 60. Todas las voces todas; 2016; Pista 9
martes, 26 de junio de 2012
lunes, 25 de junio de 2012
Canción de cuna
La carita de Aída
tiene un antojo
que los ángeles pintan
con estrellinas de oro,
con estrellinas de oro
sujeticas al cielo,
en los labios perdidos
se tropiezan los besos;
se tropiezan los besos
entre mil arreboles,
mientras la niña ríe
los pucheros que pone,
los pucheros que pone
llevan todos regalo,
en los suaves hoyicos
de su rostro rosado;
de su rostro rosado
brillan cristales,
los ojitos de Aída
acunan los aires.
Antonio Piedra:
Versións:
Joaquín Díaz: Canción de cuna; Poesía necesaria con su música; 2003; Pista 18
tiene un antojo
que los ángeles pintan
con estrellinas de oro,
con estrellinas de oro
sujeticas al cielo,
en los labios perdidos
se tropiezan los besos;
se tropiezan los besos
entre mil arreboles,
mientras la niña ríe
los pucheros que pone,
los pucheros que pone
llevan todos regalo,
en los suaves hoyicos
de su rostro rosado;
de su rostro rosado
brillan cristales,
los ojitos de Aída
acunan los aires.
Antonio Piedra:
Versións:
Joaquín Díaz: Canción de cuna; Poesía necesaria con su música; 2003; Pista 18
Canción das tres cucharas
Pra cando Mª Luisa teña o neno
Tac, tac, tac
cuchara de pau
cunca de madeira
o meu neno
está na lareira.
Tin, tin, tin
cuchara de prata
cunca do pazo
o meu neno
está no regazo.
Ton, ton, ton
cuchara de ouro
cunca de cristal
o meu neno
é príncipe real.
Luis Pimentel: Sombra do aire na herba (1959)
Versións:
Suso Vaamonde: Cantiga das tres culleres; Rapaces, rapazas e rapazadas; 1997; CD1, Pista 9
Abe Rábade e Ramón Bermejo: Canción das tres culleres; Aloumiños de seda; 2008; Pista 2
Tac, tac, tac
cuchara de pau
cunca de madeira
o meu neno
está na lareira.
Tin, tin, tin
cuchara de prata
cunca do pazo
o meu neno
está no regazo.
Ton, ton, ton
cuchara de ouro
cunca de cristal
o meu neno
é príncipe real.
Luis Pimentel: Sombra do aire na herba (1959)
Versións:
Suso Vaamonde: Cantiga das tres culleres; Rapaces, rapazas e rapazadas; 1997; CD1, Pista 9
Abe Rábade e Ramón Bermejo: Canción das tres culleres; Aloumiños de seda; 2008; Pista 2
Canción bailable
Lo más cómodo es
llorar desde Madrid
al que muere en Bolivia
(¡quién tuviera un fusil!)
Lo más cómodo es
no tener un fusil,
no luchar en Bolivia
y llorar en Madrid.
Lo más cómodo es
no luchar ni en Madrid,
llorar muertes lejanas
y soñar sin fusil.
Jesús López Pacheco: Delitos contra la esperanza (1970)
Versións:
Adolfo Celdrán: Canción bailable; Silencio; 1970; Pista 10
llorar desde Madrid
al que muere en Bolivia
(¡quién tuviera un fusil!)
Lo más cómodo es
no tener un fusil,
no luchar en Bolivia
y llorar en Madrid.
Lo más cómodo es
no luchar ni en Madrid,
llorar muertes lejanas
y soñar sin fusil.
Jesús López Pacheco: Delitos contra la esperanza (1970)
Versións:
Adolfo Celdrán: Canción bailable; Silencio; 1970; Pista 10
domingo, 24 de junio de 2012
Campo de amor
Si me muero, que sepan que he vivido
luchando por la vida y por la paz.
Apenas he podido con la pluma,
apláudanme el cantar.
Si me muero, será porque he nacido
para pasar el tiempo a los de detrás.
Confío que entre todos dejaremos
al hombre en su lugar.
Si me muero, ya sé que no veré
naranjas de la China, ni el trigal.
He levantado el rastro, esto me basta.
Otros ahecharán.
Si me muero, que no me mueran antes
de abriros el balcón de par en par.
Un niño, acaso un niño, está mirándome
el pecho de cristal.
Blas de Otero: Que trata de España (1964)
Versións:
Rosa León: Campo de amor; Oído por ahí; 1976; Pista 5
Pareceres: Campo de amor; Intimando; 1981; Cara A, Corte 3
Los Trovadores: Campo de amor; Todavía cantamos; 1982; Pista 3
Pareceres: Campo de amor; Antología del folklore (VVAA); 2001; CD2, Pista 16
(Reedición da versión do disco Intimando, do ano 1981.)
Pareceres: Campo de amor; Antología; 2009; Pista 14
(Reedición da versión do disco Intimando, do ano 1981.)
luchando por la vida y por la paz.
Apenas he podido con la pluma,
apláudanme el cantar.
Si me muero, será porque he nacido
para pasar el tiempo a los de detrás.
Confío que entre todos dejaremos
al hombre en su lugar.
Si me muero, ya sé que no veré
naranjas de la China, ni el trigal.
He levantado el rastro, esto me basta.
Otros ahecharán.
Si me muero, que no me mueran antes
de abriros el balcón de par en par.
Un niño, acaso un niño, está mirándome
el pecho de cristal.
Blas de Otero: Que trata de España (1964)
Versións:
Rosa León: Campo de amor; Oído por ahí; 1976; Pista 5
Pareceres: Campo de amor; Intimando; 1981; Cara A, Corte 3
Los Trovadores: Campo de amor; Todavía cantamos; 1982; Pista 3
Pareceres: Campo de amor; Antología del folklore (VVAA); 2001; CD2, Pista 16
(Reedición da versión do disco Intimando, do ano 1981.)
Pareceres: Campo de amor; Antología; 2009; Pista 14
(Reedición da versión do disco Intimando, do ano 1981.)
Campo
El cielo es de ceniza.
Los árboles son blancos,
y son negros carbones
los rastrojos quemados.
Tiene sangre reseca
la herida del Ocaso,
y el papel incoloro
del monte está arrugado.
El polvo del camino
se esconde en los barrancos,
están las fuentes turbias
y quietos los remansos.
Suena en un gris rojizo
la esquila del rebaño,
y la noria materna
acabó su rosario.
El cielo es de ceniza,
los árboles son blancos.
Federico García Lorca: Libro de poemas (1921)
Versións:
Manolo Sanlucar e Carmen Linares: Campo; Locura de brisa y trino; 2000; Pista 6
Los árboles son blancos,
y son negros carbones
los rastrojos quemados.
Tiene sangre reseca
la herida del Ocaso,
y el papel incoloro
del monte está arrugado.
El polvo del camino
se esconde en los barrancos,
están las fuentes turbias
y quietos los remansos.
Suena en un gris rojizo
la esquila del rebaño,
y la noria materna
acabó su rosario.
El cielo es de ceniza,
los árboles son blancos.
Federico García Lorca: Libro de poemas (1921)
Versións:
Manolo Sanlucar e Carmen Linares: Campo; Locura de brisa y trino; 2000; Pista 6
Campanas de Bastabales
Rosalía de Castro: Cantares gallegos (1863)
Versións:
Amancio Prada: Campanas de Bastabales (Pista 1);
Paseniño, paseniño (Pista 8);
Corre o vento, o río pasa (Pista 12); Rosalía de Castro; 1975; Pistas 1, 8 e 12
Amancio Prada: Campanas de Bastabales (Pista 7), Paseniño, paseniño (Pista 5);Canta a Galicia; 1986; Pistas 5 e 7
(Reedición das versións do disco Rosalía de Castro do ano 1975)
Xistra: Corre o vento, o río pasa; Temporal; 1989; Cara B, Corte 3
Amancio Prada: Campanas de Bastabales (Pista 12);
Paseniño, paseniño (Pista 13);
Corre o vento, o río pasa (Pista 15); Trovadores, místicos y románticos; 1991; Pistas 12, 13 e 15
Amancio Prada e María del Mar Bonet: Campanas de Bastabales (Pista 1);
Paseniño, paseniño (Pista 2);
Corre o vento, o río pasa (Pista 4); Rosas a Rosalía; 1997; Pistas 1, 2 e 4
Amancio Prada: Campanas de Bastabales (Pista 7);
Paseniño, paseniño (Pista 8);
Corre o vento, o río pasa (Pista 10); Rosalía siempre; 2005; Pistas 7, 8 e 10
Amancio Prada: Campanas de Bastavales (Pista 3);
Paseniño, paseniño (Pista 4);
Corre o vento o río pasa (Pista 5); Resonancias de Rosalía; 2014; Pistas 3, 4 e 5
Tempo catro sexteto: Campanas de Bastabales; Os ollos que falan; 2014; Pista 3
sábado, 23 de junio de 2012
Caminando
Caminando, caminando,
¡caminando!
Voy sin rumbo caminando,
caminando;
voy sin plata caminando,
caminando;
voy muy triste caminando,
caminando.
Está lejos quien me busca,
caminando;
quien me espera está más lejos,
caminando;
y ya empeñé mi guitarra,
caminando.
Ay,
las piernas se ponen duras,
caminando;
los ojos ven desde lejos,
caminando;
la mano agarra y no suelta,
caminando.
Al que yo coja y lo apriete,
caminando,
ése la paga por todos,
caminando;
a ése le parto el pescuezo,
caminando,
y aunque me pida perdón,
me lo como y me lo bebo,
me lo bebo y me lo como,
caminando,
caminando,
caminando…
Nicolás Guillén: West Indies Ltd. (1934)
Versións:
Nicolás Guillén: Caminando; Nicolás Guillén dice; 1965; Pista 8; Ediciones "La rosa blindada", Buenos Aires
Amancio Prada: Caminando; Vida e morte; 1974; Pista 7
Olga Manzano e Manuel Picón: Caminando; Caraballo mató un gallo; 1975; Cara B, Corte 5
Ana Belén: Caminando; La paloma de vuelo popular; 1976; Pista 1
Ana Belén: Caminando; Los primeros años; 1994; CD1, Pista 10
(Reedición da versión do disco La paloma de vuelo popular, do ano 1976)
Ana Belén: Caminando; Cantando a Guillén, Benedetti y Martí; Col. La palabra más tuya; 2003; Pista 1
(Reedición da versión do disco La paloma de vuelo popular, do ano 1976)
Beatriz Márquez: Caminando; Palma sola; 2017; Pista 1
¡caminando!
Voy sin rumbo caminando,
caminando;
voy sin plata caminando,
caminando;
voy muy triste caminando,
caminando.
Está lejos quien me busca,
caminando;
quien me espera está más lejos,
caminando;
y ya empeñé mi guitarra,
caminando.
Ay,
las piernas se ponen duras,
caminando;
los ojos ven desde lejos,
caminando;
la mano agarra y no suelta,
caminando.
Al que yo coja y lo apriete,
caminando,
ése la paga por todos,
caminando;
a ése le parto el pescuezo,
caminando,
y aunque me pida perdón,
me lo como y me lo bebo,
me lo bebo y me lo como,
caminando,
caminando,
caminando…
Nicolás Guillén: West Indies Ltd. (1934)
Versións:
Nicolás Guillén: Caminando; Nicolás Guillén dice; 1965; Pista 8; Ediciones "La rosa blindada", Buenos Aires
Amancio Prada: Caminando; Vida e morte; 1974; Pista 7
Olga Manzano e Manuel Picón: Caminando; Caraballo mató un gallo; 1975; Cara B, Corte 5
Ana Belén: Caminando; La paloma de vuelo popular; 1976; Pista 1
Ana Belén: Caminando; Los primeros años; 1994; CD1, Pista 10
(Reedición da versión do disco La paloma de vuelo popular, do ano 1976)
Ana Belén: Caminando; Cantando a Guillén, Benedetti y Martí; Col. La palabra más tuya; 2003; Pista 1
(Reedición da versión do disco La paloma de vuelo popular, do ano 1976)
Beatriz Márquez: Caminando; Palma sola; 2017; Pista 1
Etiquetas:
Amancio Prada
,
Ana Belén
,
Beatriz Márquez
,
Nicolás Guillén
,
Olga Manzano e Manuel Picón
,
West Indies Ltd.
martes, 19 de junio de 2012
Afró, Tambú
93
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
señora de las rosas y del amor,
del carro de palomas, del vientre azul,
ungida de sudor de mirra,
diosa del mar de risueño llanto,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
que de tus pechos asnos en celo van
paciendo, tú, que abrevas del corazón
de tu granada desgajada
larga la sed de los paraísos,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
escúchame, señora: a mi rezo tú
la blanca oreja torna: que vuelva: haz
que vuelva a casa y a mis brazos,
Maraliló la de mansos ojos.
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
tú por tu mano tráela, tu mano pon
en su cintura, y tráemela sin voz,
como en un aura de canela
mástil en flor por el mar antiguo,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé.
Pero ¿por qué, señora, pero por qué
no pudo ser? ¿Por qué la dejaba huir
cuando temblaba entre estos brazos
presa y «No, no» me decía y «Deja»,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé?
Decía ella «Deja, que no»: que no
quería, que conmigo que no. Y olor
de pan manaba de su pelo.
¿Cómo se fue? ¿Para qué la oía,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé?
Pero tú, diosa, mándala aquí: que yo
no tenga que mentirle; porque ella es
hermana mía, y me decía
que era mentira el amor, y acaso,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
acaso es cierto, y yo no le sé decir
que sí, que amor, que cabe que haya paz
entre hembra y hombre. Y sin embargo
su corazón contra mí batía,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé:
las puntas de sus pechos mi corazón
herían, y decía «Que no», y yo
la oí, la oía. Pero, diosa,
tú engáñala para mí, tú, tráela,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé:
abrasa su dormida imaginación
de huellas mías: que arda como ardo yo;
que venga sola; que es hermana
mía y me muero de amor por ella,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé;
que dijo «No te quiero» y que sin querer
dejó en mi pecho roce de llaga en flor
y en mis rodillas; y no supe
desanudar la cintura aquella,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé.
Pero tú, diosa, hazla que venga a mí
por esa calle, a este rincón. ¿No ves
como me muero? En este banco
donde la tuve a mi par sentada,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
besando de sus nalgas la huella voy,
y husmeo como un perro por el vial
su rastro, y ya la luna hace
sombra de mí, y me muero de ella.
Agustín García Calvo: Canciones y soliloquios (1976)
Versións:
Chicho Sánchez Ferlosio: Afró, Tambú (canto a Venus); A Contratiempo; 1978; Pista 11
Agustín García Calvo, Chicho Sánchez Ferlosio e Amancio Prada: Concierto Canciones y soliloquios; Teatro Español de Madrid; 19 e 20 de Novembro de 1982.
Amancio Prada: Afró, Tambú; Canciones y soliloquios; 1983; Pista 8
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
señora de las rosas y del amor,
del carro de palomas, del vientre azul,
ungida de sudor de mirra,
diosa del mar de risueño llanto,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
que de tus pechos asnos en celo van
paciendo, tú, que abrevas del corazón
de tu granada desgajada
larga la sed de los paraísos,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
escúchame, señora: a mi rezo tú
la blanca oreja torna: que vuelva: haz
que vuelva a casa y a mis brazos,
Maraliló la de mansos ojos.
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
tú por tu mano tráela, tu mano pon
en su cintura, y tráemela sin voz,
como en un aura de canela
mástil en flor por el mar antiguo,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé.
Pero ¿por qué, señora, pero por qué
no pudo ser? ¿Por qué la dejaba huir
cuando temblaba entre estos brazos
presa y «No, no» me decía y «Deja»,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé?
Decía ella «Deja, que no»: que no
quería, que conmigo que no. Y olor
de pan manaba de su pelo.
¿Cómo se fue? ¿Para qué la oía,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé?
Pero tú, diosa, mándala aquí: que yo
no tenga que mentirle; porque ella es
hermana mía, y me decía
que era mentira el amor, y acaso,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
acaso es cierto, y yo no le sé decir
que sí, que amor, que cabe que haya paz
entre hembra y hombre. Y sin embargo
su corazón contra mí batía,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé:
las puntas de sus pechos mi corazón
herían, y decía «Que no», y yo
la oí, la oía. Pero, diosa,
tú engáñala para mí, tú, tráela,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé:
abrasa su dormida imaginación
de huellas mías: que arda como ardo yo;
que venga sola; que es hermana
mía y me muero de amor por ella,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé;
que dijo «No te quiero» y que sin querer
dejó en mi pecho roce de llaga en flor
y en mis rodillas; y no supe
desanudar la cintura aquella,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé.
Pero tú, diosa, hazla que venga a mí
por esa calle, a este rincón. ¿No ves
como me muero? En este banco
donde la tuve a mi par sentada,
Afró, Tambú,
Zadüíngara, Júmbara, Semelé,
besando de sus nalgas la huella voy,
y husmeo como un perro por el vial
su rastro, y ya la luna hace
sombra de mí, y me muero de ella.
Agustín García Calvo: Canciones y soliloquios (1976)
Versións:
Chicho Sánchez Ferlosio: Afró, Tambú (canto a Venus); A Contratiempo; 1978; Pista 11
Agustín García Calvo, Chicho Sánchez Ferlosio e Amancio Prada: Concierto Canciones y soliloquios; Teatro Español de Madrid; 19 e 20 de Novembro de 1982.
Amancio Prada: Afró, Tambú; Canciones y soliloquios; 1983; Pista 8
lunes, 18 de junio de 2012
Amor de auga lixeira
Amor de auga lixeira,
muiñeira.
Amor de auga tardeira,
ribeira.
Amor de auga florida,
cantiga.
Amor de auga perdida,
ña amiga.
Álvaro Cunqueiro: Cantiga nova que se chama riveira (1933)
Versións:
Amancio Prada: Amiga, namorado vou / Amor de auga lixeira*; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 7
Amancio Prada: Amor de auga lixeira; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 7
*[O tema musical está precedido polo poema Amiga, namorado vou, de Álvaro Cunqueiro]
muiñeira.
Amor de auga tardeira,
ribeira.
Amor de auga florida,
cantiga.
Amor de auga perdida,
ña amiga.
Álvaro Cunqueiro: Cantiga nova que se chama riveira (1933)
Versións:
Amancio Prada: Amiga, namorado vou / Amor de auga lixeira*; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 7
Amancio Prada: Amor de auga lixeira; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 7
*[O tema musical está precedido polo poema Amiga, namorado vou, de Álvaro Cunqueiro]
Amiga, namorado vou
Por oír a unha rula decir de amor,
amiga, namorado vou!
Por mirar as cerdeiras como botan fror,
amiga, namorado vou!
Por verte non te veo, no verde prado
amiga, namorado vou!
Porque non me non queres por teu namorado!
amiga, namorado vou!
- No vento poréi este meu lume novo
porque ardan as rulas, as cerdeiras e todo!
Amiga, namorado vou!
Álvaro Cunqueiro: Cantiga nova que se chama riveira (1933)
Versións:
Amancio Prada: Amiga, namorado vou / Amor de auga lixeira*; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 7
Amancio Prada: Amiga, namorado vou; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 6
*[O tema musical remata co poema Amor de auga lixeira de Álvaro Cunqueiro]
amiga, namorado vou!
Por mirar as cerdeiras como botan fror,
amiga, namorado vou!
Por verte non te veo, no verde prado
amiga, namorado vou!
Porque non me non queres por teu namorado!
amiga, namorado vou!
- No vento poréi este meu lume novo
porque ardan as rulas, as cerdeiras e todo!
Amiga, namorado vou!
Álvaro Cunqueiro: Cantiga nova que se chama riveira (1933)
Versións:
Amancio Prada: Amiga, namorado vou / Amor de auga lixeira*; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 7
Amancio Prada: Amiga, namorado vou; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 6
*[O tema musical remata co poema Amor de auga lixeira de Álvaro Cunqueiro]
A dorna vai e ven
Si miña señora á i-alba de Arousa beilar,
poñereille, belida, un ventiño no mar.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Poñereille unha frauta e máis un reiseñor
e unha longa soedade coma a da mar maior.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Na illa de Cortegada poñereille un galán
por pastor de mareas co seu remo na man.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Poñereille unha gaita no bico da ría
e unha abelaneira no medio do día.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Álvaro Cunqueiro: Mar ao norde (1932)
Versións:
Xil Ríos: Cantiga nova; Tan ta ran tan; 1981; Cara A, Corte 5
Amancio Prada: A dorna vai e ven; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 6
Amancio Prada: A dorna vai e ven; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 5
A Quenlla: A dorna; 30 anos con A Quenlla de amor, dor e loita; 2013; CD1, Pista 2
poñereille, belida, un ventiño no mar.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Poñereille unha frauta e máis un reiseñor
e unha longa soedade coma a da mar maior.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Na illa de Cortegada poñereille un galán
por pastor de mareas co seu remo na man.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Poñereille unha gaita no bico da ría
e unha abelaneira no medio do día.
!A dorna vai e ven,
que meu amor ten!
Álvaro Cunqueiro: Mar ao norde (1932)
Versións:
Xil Ríos: Cantiga nova; Tan ta ran tan; 1981; Cara A, Corte 5
Amancio Prada: A dorna vai e ven; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 6
Amancio Prada: A dorna vai e ven; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 5
A Quenlla: A dorna; 30 anos con A Quenlla de amor, dor e loita; 2013; CD1, Pista 2
domingo, 17 de junio de 2012
O cabaleiro da pruma na gorra
O cabaleiro da pruma na gorra,
meu amigo é!
O cabaleiro do verde tabardo,
meu amigo é!
Ogallá que na guerra non morra,
meu amigo é!
Non de frecha, de asta nin dardo,
meu amigo é!
Álvaro Cunqueiro: Dona do corpo delgado (1950)
Versións:
Amancio Prada*: A dama que ía no branco cabalo / O cabaleiro da pruma na gorra; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 1
Amancio Prada*: A dama e o cabaleiro; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 1
*[A versión musical está precedida polo poema A dama que ía no branco cabalo de Álvaro Cunqueiro]
meu amigo é!
O cabaleiro do verde tabardo,
meu amigo é!
Ogallá que na guerra non morra,
meu amigo é!
Non de frecha, de asta nin dardo,
meu amigo é!
Álvaro Cunqueiro: Dona do corpo delgado (1950)
Versións:
Amancio Prada*: A dama que ía no branco cabalo / O cabaleiro da pruma na gorra; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 1
Amancio Prada*: A dama e o cabaleiro; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 1
*[A versión musical está precedida polo poema A dama que ía no branco cabalo de Álvaro Cunqueiro]
A dama que ía no branco cabalo
A dama que ía no branco cabalo
levaba un pano de seda bordado
Na verde fror
as letras van de amor!
O cabaleiro do cabalo negro
levaba unha fita colléndolle o pelo
Na verde fror
as letras van de amor!
No meio do río cambiaron as vistas,
el para o pano i ela prá fita.
Na verde fror
as letras van de amor!
As vistas lles viron no río cambiar
e o pano e a fita por se namorar.
Na verde fror
as letras van de amor:
Con amor vivirás!
Álvaro Cunqueiro: Dona do corpo delgado (1950)
Versións:
Amancio Prada: A dama que ía no branco cabalo / O cabaleiro da pruma na gorra*; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 1
Amancio Prada: A dama e o cabaleiro*; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 1
*[A versión musical de Amancio Prada remata co poema O cabaleiro da pruma na gorra de Álvaro Cunqueiro]
levaba un pano de seda bordado
Na verde fror
as letras van de amor!
O cabaleiro do cabalo negro
levaba unha fita colléndolle o pelo
Na verde fror
as letras van de amor!
No meio do río cambiaron as vistas,
el para o pano i ela prá fita.
Na verde fror
as letras van de amor!
As vistas lles viron no río cambiar
e o pano e a fita por se namorar.
Na verde fror
as letras van de amor:
Con amor vivirás!
Álvaro Cunqueiro: Dona do corpo delgado (1950)
Versións:
Amancio Prada: A dama que ía no branco cabalo / O cabaleiro da pruma na gorra*; A dama e o cabaleiro; 1987; Pista 1
Amancio Prada: A dama e o cabaleiro*; 3 poetas en el círculo; 1998; Pista 1
*[A versión musical de Amancio Prada remata co poema O cabaleiro da pruma na gorra de Álvaro Cunqueiro]
Suscribirse a:
Entradas
(
Atom
)