sábado, 25 de marzo de 2017

El mundo es un pañuelo

Usted partió de aquí,
yo de mi tierra.
En algún puerto o niebla
nos cruzamos.
Llegué a su patria
como usted a la mía:
entre maravillado
y desterrado.

Allá, la enormidad;
aquí, la añeja
memoria de la sangre
que no cesa.
Allá los horizontes
desbocados,
aquí la vida insomne
en su parcela.
Tal vez no exactamente,
pero admita
que fuimos despojados
por la ausencia.

No importa qué país,
qué continente,
qué asedio, qué ansiedad
o qué pobreza.
Usted dejó su casa
y yo la mía
con los perros del odio
tras la puerta
y, sea como sea,
hermano lejos,
pisamos un exilio de tristeza.

Yo sé que volverá,
que volveremos:
usted a su heredad
y yo a mi cielo.
Si en algún puerto o niebla
nos cruzamos,
deme la mano hermano,
deme el hermano que estará
en su mano,
diciendo
que este mundo
es un pañuelo.

        Madrid, 3 de febrero de 1978

Armando Tejada Gómez: Bajo estado de sangre (1974-1983) (1986)

Versións:
Enrique Llopis: El mundo es un pañuelo; Armando Tejada Gómez (VVAA); 1999; Pista 6



Armando Tejada Gómez: El mundo es un pañuelo; Vigencia; CD3: Registros inéditos; Pista 15



Enrique Llopis: El mundo es un pañuelo; Armando Tejada Gómez, Vol.2 (VVAA); 2012; Pista 9

(Reedición da versión do disco Armando Tejada Gómez, do ano 1999.)



*[Por razóns de espazo nunha entrada anterior etiquetouse a Armando Tejada Gómez, intérprete, como Tejada. Respectamos a etiqueta actual para evitar duplicidades.]

No hay comentarios :

Publicar un comentario