jueves, 13 de julio de 2017

Derradeira elexía a Manoel Antonio

Diríamos que pedra para a tua fronte fría
—para a tua alma mar e vento duro.
Ti sí poeta, fenecido de algas verdes
o teu único corpo, silencioso e breve.

Agora escoita ehí, nese outro lado,
onde ás mareas e a Deus e á sombra toda
coma o Norés se repite, fondo estrano,
viaxeiro antergo, gueivota no teu sangue.

Nós non choramos. Finamente tristes
desconsolado ouvido inacabábel somos.

Álvaro Cunqueiro: Dona do corpo delgado (1950)

Versións:
César Morán: Derradeira elexía a Manoel Antonio; Haberá primavera; 2011; Pista 12

No hay comentarios :

Publicar un comentario