sábado, 21 de diciembre de 2024

Un cabelo de anjo

Un cabelo de anjo
pendurado do ceo,
se non é a espada de Damocles,
é adival para o espírito,
xímio equilibrista,
que, nel agarrado,
pode arrandear sobre a terra
e crer que é a araña dun fio
tirado do seu próprio miolo,
cordón umbilical que o vencella
ao seu niño que está no azul.
Mais non sabemos
qué é o norte, qué é o sul,
o cenit e o nadir,
a vida e a morte,
a terra e o ceo,
cál é o metro que leva ao paraíso
e qué aeronave nos conduz ao inferno.

Ricardo Carballo Calero: Poemas pendurados dun cabelo (1952)

Versións:

Asociación cultural Os Liantes: Un cabelo de anxo; Musicando Carvalho Calero* (VVAA); 2020; Pista 20



*[Concurso musical organizado pola AGAL (Associaçom Galega da Língua) en colaboración coa CRTVG e a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, para conmemorar o ano das Letras Galegas 2020, adicado a Ricardo Carballo Calero.]

miércoles, 18 de diciembre de 2024

Las pruebas de la suerte

Las pruebas de la suerte
el viento el viento el viento
de salitre y de fuego
desde que abrí los ojos
el corazón la guerra
la pared de la casa
la calle
aquellos ojos
que mis ojos no vieron
los fantasmas los miedos
la población secreta
que nos mueve de adentro
los caballos sin freno
por la sangre corriendo
la barajita de oro
que de noche cambiábamos
la colcha con los cuadros
las fotos en la sala
las fechas los motivos
de la flor que quemaban
la noche aquel camino
los montones de blanco
la tela que movían las manos acabadas
qué pruebas
qué feroces maniobras
de la suerte.

Nancy Bacelo: Pasaje de la razón al sueño. Las pruebas de la suerte (1969)

Versións:

Nancy Bacelo: Las pruebas de la suerte*; Cantares y otros poemas; 1978; Cara B, Corte 1



*[O recitativo deste poema, na voz de Nancy Bacelo, está seguido polo recitativo dos poemas Despegados los ojos, Ahora que suena, Sabés qué miedo e Cuando jurada y hecha la misma, todos eles da obra de Nancy Bacelo: Las pruebas de la suerte (1969).]

lunes, 2 de diciembre de 2024

Umbrío por la pena, casi bruno

Umbrío por la pena, casi bruno,
porque la pena tizna cuando estalla,
donde yo no me hallo no se halla
hombre más apenado que ninguno.

Sobre la pena duermo solo y uno,
pena es mi paz y pena mi batalla,
perro que ni me deja ni se calla,
siempre a su dueño fiel, pero importuno.

Cardos y penas llevo por corona,
cardos y penas siembran sus leopardos
y no me dejan bueno hueso alguno.

No podrá con la pena mi persona
rodeada de penas y de cardos:
¡cuánto penar para morirse uno!

Miguel Hernández: El rayo que no cesa (1936)

Versións:

Joan Manuel Serrat: Umbrío por la pena; Miguel Hernández; 1972; Cara A, Corte 5




Vicente Monera: Tengo estos huesos hechos a las penas / Umbrío por la pena*; www.musicaypoemas.com**; 2009;



*[A versión musical de Vicente Monera está precedida polo poema Tengo estos huesos hechos a las penas, da obra de Miguel HernándezEl rayo que no cesa do ano 1936.]
**[Vicente Monera eliminou da súa canle de Youtube todos os videos que contiñan as súas versións musicais de poemas. Estes videos orixinalmente aloxados na web www.musicaypoemas.com, tampouco se poden visualizar, compartir e/ou descargar nela, xa que a páxina está pechada e non aparece nos buscadores de internet. Para encher este valeiro engadimos un audio .mp3 coa versión musical deste poema, realizada por este intérprete e publicada na rede no ano 2009.]