sábado, 31 de julio de 2021

Si alguna vez tu pecho se detiene

(Soneto XCIII)

Si alguna vez tu pecho se detiene,
si algo deja de andar ardiendo por tus venas,
si tu voz en tu boca se va sin ser palabra,
si tus manos se olvidan de volar y se duermen,

Matilde, amor, deja tus labios entreabiertos
porque ese último beso debe durar conmigo,
debe quedar inmóvil para siempre en tu boca
para que así también me acompañe en mi muerte.

Me moriré besando tu loca boca fría,
abrazando el racimo perdido de tu cuerpo,
y buscando la luz de tus ojos cerrados.

Y así cuando la tierra reciba nuestro abrazo
iremos confundidos en una sola muerte
a vivir para siempre la eternidad de un beso.

Pablo Neruda: Cien sonetos de amor (1959)

Versións:

César Isella: Soneto 93; Hombre en el tiempo; 1971; Lado 1, Corte 5




César Isella: Soneto 93; Popular; 1972; Lado 2, Corte 4

(Reedición da versión do disco Hombre en el tiempo, do ano 1971.)


César Isella: Soneto 93; Hombre en el tiempo (Edición española); 1975; Lado 2, Corte 5

(Reedición da versión do disco Hombre en el tiempo, do ano 1971.)


Quinteto Tiempo: Soneto a Matilde; Quinteto Tiempo; 1975; Lado 1, Corte 5




Quinteto Tiempo: Soneto a Matilde; El pueblo unido jamás será vencido; 1977; Lado 1, Corte 5

(Reedición da versión do disco Quinteto Tiempo, do ano 1975.)


César Isella: Soneto 93; Resurrección de la alegría; 1982; Lado 1, Corte 4

(Reedición da versión do disco Hombre en el tiempo, do ano 1971.)


Los Tucu Tucu: Soneto 93; Este largo camino. 25 años; 1984; Cara B, Corte 2




Quinteto Tiempo: Soneto a Matilde; Somos lo que éramos; 2001; Pista 15

(Reedición da versión do disco Quinteto Tiempo, do ano 1975.)


Los Tucu Tucu: Soneto 93; Mañana; 2003; Pista 13

(Reedición da versión do disco Este largo camino. 25 años, do ano 1984.)


César Isella: Soneto 93; 50 años de simples cosas; 2006; Pista 12




Los Roblerinos: Soneto a Matilde (Soneto 93); Historias…; 2013; Pista 14

jueves, 22 de julio de 2021

(A Antonio Rodríguez Luna)

Hoy habrá un frente menos
con su carga de heridos
y el tropel en huida
hacia un frente lejano.

Estrellas de otro cielo
cobijarán piadosas
sus soledades juntas.

¿Adónde vamos todos?

Ya no hay nadie en la aldea.
Un fusil de juguete
naufraga entre los charcos
y un carricoche cojo
cierra el largo desfile.

Ernestina de Champourcín: Primer exilio (1978)

Versións:

Sheila Blanco: Primer exilio*; Cantando a las poetas del 27 (bandcamp); 2020; Pista 1



*[A versión musical de Sheila Blanco está precedida polos poemas La Junquera, Recuerdo de Antonio Machado, e Le Boulou, todos da obra de Ernestina de Champourcín: Primer exilio, do ano 1978.]

miércoles, 14 de julio de 2021

Si al mecer las azules campanillas

Rima XVI

    Si al mecer las azules campanillas
          de tu balcón,
crees que suspirando pasa el viento
          murmurador,
sabe que, oculto entre las verdes hojas,
          suspiro yo.

    Si al resonar confuso a tus espaldas
          vago rumor,
crees que por tu nombre te ha llamado
          lejana voz,
sabe que, entre las sombras que te cercan,
          te llamo yo.

    Si se turba medroso en la alta noche
          tu corazón,
al sentir en tus labios un aliento
          abrasador,
sabe que, aunque invisible, al lado tuyo,
          respiro yo.

Gustavo Adolfo Bécquer: Rimas y leyendas (1871)

Versións:

Benito Moreno: Si al mecer; La vida; 1988; Cara A, Corte 4

martes, 13 de julio de 2021

Alegrías

     Todas las primaveras
tiene Sevilla,
una nueva tonada
de seguidillas.

Nuevos claveles
y niñas que por Mayo
se hacen mujeres.

     Sevillana es la copla,
graciosa y tierna,
en que hasta las palabras
danzan y juegan.
Dorada avispa
que sabe que se muere
si acaso pica.

     Sevillana es la danza
que en tierra teje
arabescas de amores,
del gusto redes.
Mientras los brazos
dibujan en el aire
los desengaños.

     Sevillanas… Amparo
y Ana y Adela.
Sevillanas, Rosario,
Concha y Carmela,
Pura, Remedios,
Pastora… Todas tienen
los ojos negros.

     «Sevillanas»: conjuro
que alegra el alma.
Danza, mujer y copla
son sevillanas.
Y sabido es ya
que Sevilla está llena
de sol y de sal.

     Todas las primaveras
sale en Sevilla
una nueva tonada
de seguidillas…

Manuel Machado: Cante hondo (1912)

Versións:

Calixto Sánchez: Déjame que me vaya (bulerías)*; Andando el camino; 2007; Pista 1



*[A versión musical de Calixto Sánchez está seguida por fragmentos dos seguintes poemas: Torerillo en Triana, da obra de Gerardo Diego: La suerte o la muerte. Poema del toro (1926-1963), do ano 1963; Déjame que me vaya da peza teatral de Miguel Hernández: Pastor de la muerte, do ano 1937; Llegó con tres heridas, da obra de Miguel Hernández: Cancionero y romancero de ausencias (1938-1941), do ano 1958; Me puse en el puerto e Quédate en la cama, da obra de Fernando Villalón: Romances del 800, do ano 1929.]

martes, 6 de julio de 2021

Sexamos sempre xuntos liñas paralelas

Sexamos sempre xuntos liñas paralelas.

Cómo se che dá tan ben almorzar miñas astucias,
esmelgar do meu X.

Porque son a millor, como dixeches,
aprovéitome con descaro da túa anatomía
                                                                   esquelética
e que tragues trabas e que mordas cordas
e que lambas lamas,
                                 se fai falla.
Pero aínda sigo querendo que sexamos paralelos,
                                                                               xuntos.
Pero aínda cada día recollo o teu antollo.
Lingua nas ínguas, dentes insistentes.
Confundindo a nosa comunión coas túas medidas importantes.
Esa suxa habitación onde ninguén é máis ca ti.

Porque o punto de contacto é o primeiro punto da diverxencia.

Yolanda Castaño: Vivimos no ciclo das erofanías (1998)

Versións:

Yolanda Castaño*: Liñas paralelas; Edénica; 2000; Pista 1



*[A versión musical de Yolanda Castaño foi composta, arranxada, grabada e producida por José Antonio Fernández Calero (Factoría musical SSM).]

lunes, 5 de julio de 2021

(Le Boulou)

Y por fin un café
sin prisas y sin miedo,
pero una taza es poco
para tanta sed junta.

La gitana nos pide
monedas para un sello
¿Escribir o llamar?
Surgen de todas partes
tarjetas, telegramas.

¿Y ahora qué y hacia donde?
Todavía hay quien mira
nervioso el cielo claro.

Ernestina de Champourcín: Primer exilio (1978)

Versións:

Sheila Blanco: Primer exilio*; Cantando a las poetas del 27 (bandcamp); 2020; Pista 1



*[A versión musical de Sheila Blanco está precedida dos poemas La Junquera e Recuerdo de Antonio Machado, e seguida dun fragmento do poema A Antonio Rodríguez Luna, todos eles da obra de Ernestina de Champourcín: Primer exilio, do ano 1978.]

sábado, 3 de julio de 2021

Sevillanas

Aceituna en invierno,
trigo en verano.
No te tardes, bien mío,
que yo te llamo.

Que yo te llamo, niña,
que yo te imploro
y rebosan las ramblas
con lo que lloro.

          Cuando suspiro,
          hasta el aire me amarga
          si no te miro.

          Ay, qué tormento,
          que me duela hasta el aire
          si no te siento.

Azahares en marzo,
limón lunero,
quién pudiera decirte
cuánto te quiero.

Tanto te quiero, niña,
tanto te amo,
que en cuanto el mar sea mío
te lo regalo.

          Cuando suspiro,
          hasta el aire me amarga
          si no te miro.

          Ay, qué tormento,
          que me duela hasta el aire
          si no te siento.

Olivo en la campiña,
pino en la sierra.
Negritos son los ojos
que a mí me queman.

Que a mí me queman, niña,
que a mí me matan,
y la flor de mi almendro
la desbaratan.

          Cuando suspiro,
          hasta el aire me amarga
          si no te miro.

          Ay, qué tormento,
          que me duela hasta el aire
          si no te siento.

Arroz en la marisma,
pita en la arena.
Mi corazón amante
muerto de pena.

Muerto de pena, niña,
muerto de duelo,
deshojando la rosa
del desconsuelo.

          Cuando suspiro,
          hasta el aire me amarga
          si no te miro.

          Ay, qué tormento,
          que me duela hasta el aire
          si no te siento.

Antonio Gala: Baladas y canciones. Poemas de amor (1997)

Versións:

Clara Montes: Sevillanas; Canta a Antonio Gala; 1998; Pista 10

jueves, 1 de julio de 2021

(Recuerdo de Antonio Machado)

Hay un sabor a playa
que ronda por las calles
y los que no han dormido
sacuden de sus frentes
el olor del insomnio.

El trenecillo eléctrico
ha traído un puñado
de poemas recientes
y un trozo de paisaje
como tiernos obsequios.

¿Para qué las palabras?
Para vivir con ellas
y olvidar un momento
la muerte que nos busca.

Ernestina de Champourcín: Primer exilio (1978)

Versións:

Sheila Blanco: Primer exilio*; Cantando a las poetas del 27 (bandcamp); 2020; Pista 1



*[A versión musical de Sheila Blanco está precedida do poema La Junquera, e seguida dos poemas Le Boulou e A Antonio Rodríguez Luna, todos da obra de Ernestina de Champourcín: Primer exilio, do ano 1978.]

Seria tan doce, eternizar

Seria tan doce, eternizar
este longo serán de inverno.
O vello, a fumar a sua pipa.
A vella, a coser a sua roupa.


Afora, o vento, a choiva, o tempo.
Dentro, o siléncio e a quietude.
A vida xorda, a vida imóvil.
A morte só dá vida à vida.


A felicidade cravada
no muro, como unha volvoreta.
O minuto multiplicado,
igual a si mesmo, imortal.

Crea o pensamento o seu ceu
eternizado o instantáneo.
Do lóstrego fai o sol perene.
Da efímera flor, un paraíso.


A vella cose horas e días;
con retrincos de tempo fai o sudário do infinito.
O vello fuma intres de lembranzas;
con aneis de sono forma esteos de eternidade.

Ricardo Carballo Calero: Futuro condicional (1961-1980) (1982)

Versións:

Azulula: Serão de inverno; Musicando Carvalho Calero* (VVAA); 2020; Pista 28



*[Concurso musical organizado pola AGAL (Associaçom Galega da Língua) en colaboración coa CRTVG e a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, para conmemorar o ano das Letras Galegas 2020, adicado a Ricardo Carballo Calero.]