La charanga de Juan Barbero
toca un son.
—Me matan si no trabajo,
y si trabajo, me matan;
siempre me matan, me matan,
siempre me matan.
Ayer vi a un hombre mirando,
mirando el sol que salía:
el hombre estaba muy serio,
porque el hombre no veía.
Ay
los ciegos viven sin ver
cuando sale el sol,
cuando sale el sol,
¡cuándo sale el sol!
Ayer vi a un niño jugando
a que mataba a otro niño;
ayer vi a un niño jugando
a que mataba a otro niño:
hay niños que se parecen
a los hombres trabajando.
¡Quién les dirá cuando crezcan
que los hombres no son niños,
que no lo son,
que no lo son,
que no lo son!
Me matan, si no trabajo,
y si trabajo, me matan:
siempre me matan, me matan,
¡siempre me matan!
Nicolás Guillén: West Indies, Ltd. (1934)
Versións:



(Reedición da versión do discoCanciones para el hombre nuevo, do ano 1967.)


César Isella e Daniel Viglietti: Me matan si no trabajo; 30 años de sonidos y silencio; 1986; Lado 1, Corte 7
(Reedición da versión do disco América joven, Vol.II, do ano 1970.)

(Reedición da versión do disco La paloma de vuelo popular, do ano 1976.)

No hay comentarios :
Publicar un comentario