Sexamos sempre xuntos liñas paralelas.
Cómo se che dá tan ben almorzar miñas astucias,
esmelgar do meu X.
Porque son a millor, como dixeches,
aprovéitome con descaro da túa anatomía
esquelética
e que tragues trabas e que mordas cordas
e que lambas lamas,
se fai falla.
Pero aínda sigo querendo que sexamos paralelos,
xuntos.
Pero aínda cada día recollo o teu antollo.
Lingua nas ínguas, dentes insistentes.
Confundindo a nosa comunión coas túas medidas importantes.
Esa suxa habitación onde ninguén é máis ca ti.
Porque o punto de contacto é o primeiro punto da diverxencia.
Yolanda Castaño: Vivimos no ciclo das erofanías (1998)
Versións:
Yolanda Castaño*: Liñas paralelas; Edénica; 2000; Pista 1
*[A versión musical de Yolanda Castaño foi composta, arranxada, grabada e producida por José Antonio Fernández Calero (Factoría musical SSM).]
Suscribirse a:
Enviar comentarios
(
Atom
)
No hay comentarios :
Publicar un comentario