Urano

—Agora non lles chaman
discotecas. Vai calor, non se ve.
—Como se fosen úteros.
—Esa é unha perspectiva xenerosa.
—Nesta cidade só se pode ser
estudante ou funcionario.
Se fumase, diría: —Dásme lume?
Sempre lle pareceu
unha pregunta moi precisa.

—Podo beber do teu vaso?
—É unha declaración?

Son as seis da mañá. A muller
entra no after. Non hai sitio.
Non lle custa traballo entrar na copa
do primeiro que ve.

—Funcionaria ou estudante?

Ás sete e media poñerase de xeonllos
sobre a mesa. —Non busco nada,
non busco nada.
El pásalle o polgar amodo
sobre os labios.

Gustaríalle erguerse, comezar a bailar
para que a vexan todos.
—Podo tocarte?

Ten os ollos pechados,
as mans dentro dos petos.

—Cando remate préstame o bolígrafo.

El borra o lapis de labios
do bordo do cristal.
Os dedos vólvense
vermellos. —Á luz da lámpada
o teu vaso aparece
unha pedra de ámbar
sen bicho dentro.
—Sabes como o destilan?
A malta pasa a través da brea.

A saia é branca.
Debuxa unha inicial.
—Agora mesmo sabes a carbón
—Dóeme a boca, di.
—Non hai bicho, repite.

Aforran a broma. Pérdense
no primeiro portal. —Espera.
Ábrelle a camisa
non coma quen desata
unha corda,
coma quen molla
os labios. —Falas da túa cidade
con rabia. —É tan pequena.
O frío pasa a través da porta.

Empezan a baixar os ascensores.
Eles déixanse
a medias. —E ti que queres ser?

Aguántalle a mirada.
—Con rabia desexamos
o que non pode ser noso.

Tres cuartos de hora antes:

—Algo córtase aí,
á altura dos pulmóns.

Esta é a miña maneira
de despedirme.

—Así non, así non.
(O frío pasa
a través do frío.)

Encima do seu corpo,
despois das escaleiras
todos os cigarrillos,
todas as horas.

—Esta é a túa maneira de perder?

Intercambian escusas,
números de teléfono.
Danse as boas noites.
É de día.

María do Cebreiro Rábade Villar: Os hemisferios (2006)

Versións:

Fanny + Alexander: Funcionaria ou estudante; Finais dos 70s, comezos dos 80s; 2007; Pista 5