e anduriñas na beira do tellado.
Tiña un regueiro garuleiro, catro rufos bacelos de alvariño,
un ceo agarimoso
que enfeitaba de luz a miña vida.
E se máis regalías merecese, tiña vinte anos.
Vinte espadas xusticieiras e honradas pra esixir, pra loitar.
Perdino todo.
No xogo aguriante de emigrante,
procurando gañar, vivir, medrar,
tróuxome a sorte soedade e morte.
Xosé Neira Vilas: Dende lonxe (1960)
Versións:
No hay comentarios :
Publicar un comentario