domingo, 6 de abril de 2014

Coromoto

       A Saleta e Manuel María

A mulata Coromoto
é un remuíño musical,
arpas de vento na fala,
ritmo de bongó no andar,
maracas de grau centeo
baixo da brusa a tremar.


Coromoto ven coa lúa,
co sol, Coromoto vai,
pois Coromoto está feita
de luz e de escuridá.


Nos ollos de Coromoto
escondéuse a señardá
dunha cousa que ela nunca,
ela nunca saberá.


La luna busca la sombra
y no la puede encontrar
porque la sombra se esconde
detrás de la madrugá.

       Caracas, novembro, 1968

Celso Emilio Ferreiro: Terra de ningures (1969)

Versións:
María Manuela e Miguel Varela: A mulata Coromoto; Barco na alba; 1990; Cara A, Corte 3



Carlos Casas: A mulata Coromoto; Galicia Sonsfolk (2000) (VVAA); 2001; Pista 6

1 comentario :

  1. ¡Qué diferentes as versións cantadas do poema de Celso Emilio. Gracias por xuntalas e ofrecelas.

    ResponderEliminar