nos eidos da bremanza, tan cautivo.
¡Que lonxe estás, amada! E eu prosigo
nos eidos da bremanza, só, sentigo.
¡Que lonxe estás, rapaza! E eu penando
nos eidos da bremanza…, ¿deica cando?
Fiz Vergara Vilariño: Nos eidos da bremanza (1990)
Versións:
A Quenlla: Miña amiga*; Silencios na memoria; 2004; CD1, Pista 2
*[A versión musical do grupo A Quenlla está seguida do poema Se viñeras a min, muller amiga da obra de Fiz Vergara Vilariño: Nos eidos da bremanza, do ano 1990.]
No hay comentarios :
Publicar un comentario