¿Qué ten?

      Sempre un ¡ai! prañideiro, unha duda,
un deseio, unha angustia, un delor…
É unas veces a estrela que brila,
é outras tantas un raio de sol;
é que as follas dos árbores caen,
é que abrochan nos campos as frols,
                  i é o vento que zoa;
                  i é o frío, é a calor…
E n’é o vento, n’é o sol, nin é o frío;
                  non é…, que é tan só
a alma enferma, poeta e sensibre,
                  que todo a lastima,
                  que todo lle doi.

Rosalía de Castro: Follas Novas (1880)

Versións:

Alfredo González Vilela: Qué ten; Diáspora; 1999; Pista 5