Terra sucada

¡Terra sucada, poema
de cen versos na outonía!
Orballa na cal, no escuro
camiño de tantas vidas…

Ferve o grau, pulo enterrado
da espranza, nena dormida.
¡Terra do ceo arrincada!
Chora a terra desterrada,
terra arada, nai perdida.

Xosé María Díaz Castro: Nimbos (1961)

Versións:

2naFronteira: Nana para a terra; Zapatiños para Díaz Castro; 2014; Pista 7