Eu protesto

Eu protesto
contra min mesmo.
Estou canso
de protestar contra os máis.
Os máis
non son peores do ca min.
Os reis
non son peores do que os vasalos.
Os cregos
non son peores do que os leigos.
Os homes
non son peores do que as mulleres.
Os vellos
Non son peores do que os mozos.
Os generais
non son peores do que os soldados.
Teño visto
vasalos que se fixeron reis,
leigos que se fixeron cregos,
mulleres que se fixeron homes,
mozos que se fixeron vellos,
soldados que se fixeron generais.
E fixeron o seu papel no grande teatro do mundo
tan ben como o papel que antes fixeran.
Ninguén diria
que non naceran tais:
tan concienzudamente traballaban.
E os que non se apearon do tigre da protesta,
santos, herois, profetas, se trunfaron,
como non tiñan ja que protestar, morreron,
deixando a sua herdanza
a entusiastas discípulos
que no nome dos Mestres
fundaron monarquias, igrejas, androceos,
gerúsias, arraiais;
e foron
emperadores, papas, patriarcas,
gerontes, mariscais.
Descontra dos poderes protestados
fundaron os poderes protestantes
descontra dos que non se pode protestar.
En vista destas cousas, estou canso
de protestar contra os outros
e aguardar que protesten contra min.
Eu protesto
contra min mesmo.
En min
o rei protesta contra o rei,
o vasalo contra o vasalo,
o crego contra o crego,
o leigo contra o leigo,
o home contra o home,
a muller contra a muller,
o vello contra o vello,
o mozo contra o mozo,
o general contra o general,
o soldado contra o soldado.
E asi son
rei e vasalo,
crego e leigo,
home e muller,
vello e mozo,
general e soldado.
Quero dizer
que non son maniqueo,
porque Ormuz e Arimán
non son dous, senón un;
están en min, son eu.

Ricardo Carballo Calero: Futuro condicional (1961-1980) (1982)

Versións:

As avoas filólogas: Eu protesto contra min mesmo*; Musicando Carvalho Calero (VVAA); 2010;



*[A versión musical do grupo As avoas filólogas, actualiza de xeito libre os conceptos do poema.]