Saudade dunha voz

Asi,
asi cantaba ela. Polo meu corazón pasa tan fugitivo o seu cantar, que a lembranza non o pode apreixar.
Asi cantaba ela,
co aquela voz que era monllo de flores mollado na água morna da tristeza.
¿Qué cabelos, qué van, qué beizos tiña? É do esquezo. Somente a sua voz morta fica
no cadaleito do meu peito, acesa.
Perderon-se-me os ollos, e o cabelo, e o van.
Ficou-me só a sua voz,
o eco da sua voz,
sen verba, sen contido. O seu cantar ¿qué cantar era?
Polo meu corazón pasa como unha maina bris de outono remexendo coas asas a arboreda.
Como canta esa bris,
asi cantaba ela,
asi era a sua voz.
Aquela voz que era feixe de estrelas
esparegidas polo ceu da dor.

Ricardo Carballo Calero: O silenzo axionllado (1934)

Versións:

Su Garrido Pombo: Saudade dumha voz; Musicando Carvalho Calero* (VVAA); 2020; Pista 22

Panic Light: Saudade dumha voz; Musicando Carvalho Calero* (VVAA); 2020; Pista 37



*[Concurso musical organizado pola AGAL (Associaçom Galega da Língua) en colaboración coa CRTVG e a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, para conmemorar o ano das Letras Galegas 2020, adicado a Ricardo Carballo Calero.]