Máis alá

MÁIS alá da fronteira a noite continúa.
Hai estraños lugares, máis alá da fronteira
Nos que a noite se alonga, no día, mentireira.
E onde os mozos non mudan o disfrace de lúa.

Salas de mortos cines do norte lusitano
Soben os seus telóns de sombras feiticeiras
Que crean o artificio, para que a viaxeira
Noite poida triunfar contra os días do ano.

Son oasis de tebras, lagoas traizoeiras:
Se nelas me asolago, sinto o seu turbio engano.

E pode aparecer, deitada na ribeira,
Coa luz amortallada do alto mediodía,
A loira adolescente que me levou por vías
Perigosas o sábado, máis alá da fronteira.

Ramiro Fonte: Gabinete de estampas. A rocha dos proscritos [Poemas complementarios, 1994-2004] (2005)

Versións:
Víctor Aneiros: Máis alá; Brétemas da memoria; 2010; Pista 5