Muller

A vida non es ti soa, muller de ondulantes formas;
cabezal de tenra graxa onde o meu sangue remansa;
doce copa cristalina na que ferve en viño a vida;
boián no que Deus deitou bálsamo consolador;
jerro de barro florido onde o amor se brinda ao bico.
A vida non es ti soa, frágil lama garimosa.
Só un signo es, caligrafia no hieroglifo da vida.
A vida é tamén a estrela, a flor, a pomba e a pérola;
a loba de brancos dentes, a ovella de ollos de sede.
Mais ti tes de flor e estrela, de pomba, loba e ovella.
Eu bebo a luz dos teus ollos, e en lume de sangue agromo.
A tua gorja, se a aloumiño, arrolos de pomba arrinco.
O teu recendo carnal os meus pulmóns enche de ar.
E co riso dos teus dentes trabas-me na entraña doente.
Ou lírio entre neve, balas, polo meu lume alapada.
Microcosmos, logaritmo, pitagórico sostido
da música das esferas, bincha que o cosmos encerra.
Como o universo redonda, mesta esencia, enxebre forma.
Cinjo-te cos brazos eu, como cinge o cosmos Deus.
Como na esfera do todo, lume e pedra, Deus e cosmos,
ti e eu completa substáncia: ti o meu corpo, eu a tua alma.
A vida non es ti soa. Mais no recendo está a rosa.

Ricardo Carballo Calero: Anjo de terra (1950)

Versións:

O verme homicida: Mulher; Musicando Carvalho Calero* (VVAA); 2010;

O verme homicida: Mulher; O rei Mukade!; 2010; Pista 3

(Reedición da versión anterior)

David Regueiro: Mulher; Musicando Carvalho Calero** (VVAA); 2020; Pista 45



*[Concurso musical organizado por komunikando.net e AGAL (Associaçom Galega da Língua), con motivo do centenario do nacemento de Ricardo Carballo Calero.]
**[Concurso musical organizado pola AGAL (Associaçom Galega da Língua) en colaboración coa CRTVG e a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, para conmemorar o ano das Letras Galegas 2020, adicado a Ricardo Carballo Calero.]