Sementar, sementarei,
loguiño de crarear,
en tanto no pobo medre
un meniño, un vello e un cantar.
Un meniño rebuldeiro
que fala na lingua nai,
que suba os pexegueiros
a froita verde ha roubar.
Un vello que dea consellos,
un rostro de fume e pan,
que conte contos aos nenos
do cuco e do paspallás.
Un cantar de redención,
un vello e novo cantar,
que troque a desolación
nun limpo e claro alborexar.
Logo déixame morrer
entre dous regos, queimado,
cando veñan os solpores
dos homes esfameados.
Lois Álvarez Pousa: Os cas da vida (1972)
Versións:
Fuxan os Ventos: Sementeira; Sementeira; 1978; Cara A, Corte 1
Astarot: Sementeira; O sentir dunha terra; 2000; Pista 3
No hay comentarios :
Publicar un comentario