Soño de Catarina

Jardineira, coida as tuas flores. Os lobos baixan da montaña. Jardineira, coida as tuas flores.
Os lobos saen dos seus tobos. Os debulladores de flores. Coida as tuas flores, jardineira.
É a hora en que congrega o galo na trabe, cansas, as galiñas. Cansas de por ovos de neve e debullar vermes de esmeralda.
Os lobos baixan da montaña. Os cans ouvean à lua. e non ven que baixan os lobos.
Son lobos escuros e raudos, cujos ollos abren na noite corredoiras de lume roxo.
Aman as flores, e, ao ceá-las, bébedos, danzan nos jardins, baixo a ollada leda da lua.
Catarina, a tua fiestra abre-se ao jardin, Catarina. Catarina, cobre as fazulas.
¡Qué lobos máis originais! Deixan espidas as roseiras. ¡Qué lobos máis originais!
¿Estás soñando, Catarina?
¿Diamantes que rachen os vidros? ¿Ou serán os ollos dos lobos?
Catarina, quén fose lobo, para debullar-che as fazulas…
O abrente adianta no horizonte un anaquiño de presenza. Os lobos, cantando e rindo, ruben aos tobos da montaña. Ao pasar junta os cans dormidos, acenan-lles sen que se decaten.
Unha rejeiriña de sol, como unha aguillada de ouro, fere no lombo dos lobos.
Os lobos botan a correr.
Luz: Catarina despertou.

Ricardo Carballo Calero: O silenzo axionllado (1934)

Versións:

A banda da loba*: O sonho da Catarina; Musicando Carvalho Calero (VVAA)**; 2020; Pista 5

Lavanda: Sonho de Catarina; Musicando Carvalho Calero (VVAA)**; 2020; Pista 46

A banda da loba: Sonho; Xabón Lagarta; 2022; Pista 8



*[Finalista do concurso Musicando Carvalho Calero 2020.]
**[Concurso musical organizado pola AGAL (Associaçom Galega da Língua) en colaboración coa CRTVG e a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, para conmemorar o ano das Letras Galegas 2020, adicado a Ricardo Carballo Calero.]