...Ao afogado

    Xa che levaran os ollos
    relingadores de lonxanías
e pescadores de profondidades

    Xa che levaran a voz
    asolagada na furna xiróvaga
por onde escoan as tempestades

    Xa che levaran os azos
    enmallados na rede sonora
dos cordaxes ereutos

    O vento aínda escovaba
cas poutas de escuma
    na xerfa
           máis cadaleitos

    Ibas xuntando soedades
    Por un burato do Mar
chopaches un día a buscarte

    A noiva goleta
    enloitada de branco
    que cose roitas esquencidas
    acena no vento as suas velas
como ese pano das despedidas.

Manoel Antonio: De catro a catro (1928)

Versións:
Xosé Manuel Conde: Ao afogado; Bule, berra, chora; 1976; Cara B, Corte 4