¡Chorar, chorar, mentres o barco rompe
contra o solpor, na noite!
A túa pipa non verán meus ollos
fomegar máis;
nin o teu riso, para sempre inmenso
abrente na mar.
Lume che din, cinza me queda. ¡Cinza,
capitán!
Soia a sirea do teu barco
toda a eternidá.
Fume nos ollos, area fría
nas miñas maus.
E en boca que perdín, a longa pipa
fumando a miña vida, capitán.
¡Chorar, chorar,
como sempre choraron as mulleres,
ai capitán, con barcos ou sen eles!
Xosé María Díaz Castro: Nimbos (1961)
Versións:
2naFronteira: Ai, capitán; Zapatiños para Díaz Castro; 2014; Pista 13
No hay comentarios :
Publicar un comentario