—para a tua alma mar e vento duro.
Ti sí poeta, fenecido de algas verdes
o teu único corpo, silencioso e breve.
Agora escoita ehí, nese outro lado,
onde ás mareas e a Deus e á sombra toda
coma o Norés se repite, fondo estrano,
viaxeiro antergo, gueivota no teu sangue.
Nós non choramos. Finamente tristes
desconsolado ouvido inacabábel somos.
Álvaro Cunqueiro: Dona do corpo delgado (1950)
Versións:
No hay comentarios :
Publicar un comentario