Para un país longincuo e misterioso

                Soneto I

Para un país longincuo e misterioso
en vagos soños emigra cada día
miña alma, cal linda cotovía
buscando o ceu en tempo deleitoso.

Ligeira, vai voando ao cobizoso
curruncho, todo ben e louzanía,
en brétemas envolto de poesía,
abalado d'un cántico armonioso.

¿Sabes tí onde queda, miña amada,
este país d'unha eternal ventura
que nunca o foi, nin o será, igualada?

Nos brancos brazos teus todos tenrura,
no amoroso fulgor de tua mirada,
dos teus beizos na cálida dozura.

Johán Vicente Viqueira: Ensayos y poesías* (1930)

Versións:

César Morán: Soneto I; Río de son e vento; 1999; Pista 3



*[Publicado na revista Nós, A Coruña, 1930]