Si o outono non crebara o tempo

Si o outono non crebara o tempo
non se erguía en verso longo o poeta,
o troveiro que en liña chega á meta
arrola a cume, espaia a néboa, achega o vento.

Os cantores esquecen o seu día
e dóense do que saben que lles chega.
Quece o zoco no ourizo e na nebra.
Vela o arbre a súa en lousa compañía.

Alumea o souto a esperanza soia,
a que onte viveu na súa sombra amiga,
espera hoxe o que dela quedou fóra.

Roda do carro que, entre lousa e folla,
vas trocando por mañán cantiga
¡atopas noite, atopas día e quedas soia!

María Mariño: Palabra no tempo (1963)

Versións:

Aurora López e Teresa Luján: Si o outono non crebara o tempo; Saloucos. 15 poetas da terra nai; 1999; Pista 7

Manoele de Felisa: Soia; De Felisa a María Mariño; 2007; Pista 11