hai un boneco de palla
posto polos malladores
cando fixeron a malla.
Sempre alá enriba chantado,
día e noite, noite e día,
ledo e triste ó mesmo tempo
na súa alteira moradía.
Un mes tras doutro en acougo,
soio, teso e carricento,
abanéase mo marzo
co fero bufar do vento.
Chova ou xíe, neve ou trone
atura todo o que ven,
sin agardar nin pedir
agarimos de ninguén.
Ai, bonequiño de palla,
tan probe e tan churrusqueiro,
decote en pé, vixiante,
no curuto do palleiro.
Xosé Neira Vilas: Cantarolas e contos prá xente miuda (1975)
Versións:
No hay comentarios :
Publicar un comentario