Cabaliño novo

Cabaliño novo,
cabalo pedrés,
que gallopas ledo
polo terraplén,
acouga un istante,
deixa de correr,
ven a miña veira
que te quero ver.

Ven, cabalo amigo,
trouleante, ven;
quero darche sopas
de broa con mel,
e arreos do trinque
sobor ti poñer
(pra que certos poldros
toleen de vez).
Axóuxeres brancos,
manta de ouropel,
atafal de seda
e o petral dun rei.

Hale! ven, acouga,
lostreguiño inxel,
aténdeme un chisco,
deixa de correr.

Qué toleirón eres
cabalo pedrés!

Xosé Neira Vilas: Cantarolas e contos prá xente miuda (1975)

Versións:

Suso Vaamonde: Cabaliño novo; Cantarolas pra xente miuda; 1986; Cara B, Corte 5