O Monte do Faro

                A María Rivas Barrós, in memoriam

Oes o traballo da luz?
O seu punzón de tipógrafo,
o imprentar o invisíbel nos espellos,
o chío da hora azul
a morrer na deshora?

Teño na boca
vinte e seis millas de luz.
Nas faltas dos dentes,
a dor da luz.

Oes o traballo secreto da luz?
Oes a fatiga sentinela,
o remoer da vixía?
O bruar da luz,
os pasos cegos da luz no herbal neboento,
a espallar o rescaldo dos ósos dos soños?

A vinte e seis millas de luz
navegan os mortos
que non queren ser tristes.
Andan polo mar ás ceibas,
o andar de Charlot,
cunha bandeira de 26 millas náuticas de luz.

Os nenos de Monte Alto
ollan polo ollo da caveira
o escaravello de ouro de Allan Poe
—Poe, poe, poe!
náufrago nun sombreiro
dun gángster devoto e dadaísta.

Oes o traballo da luz?
o asmático alampar,
os seus pés prendidos nas correas das algas luminarias,
as onomatopeas somnámbulas no odre dos ventos.
Oes os xuramentos ebrios dos afogados na taberna do mar,
oes o naipe da luz matar o tres?
Oes o seu rir de peixe de Caxemira
ao paso de El-Rei?
O seu ulululú de curuxa mariña,
o seu xxxxsssssss de narval,
a súa branca sombra cuspindo fósforo?

Oes o bisbar saprófito da luz?
Óelo levedar na noite de San Xoán,
as raíces ledas da podremia da luz,
a luz a brincar na aurora,
a revellida aurora,
a luz a vomitar
pequenos reloxos nas ambulancias?
Oes nos quirófanos
as ás da luz,
os ovos negros da luz?

Oes o zunido da luz?
Oes como o arqueiro zen
sobre os chanzos
da col solitaria,
o tensar do seu arco,
a lenta frecha
que x avén,
que atina en min, en min?

Oes o sangue da escuridade,
o esnacar dos seu ósos,
a luxación da noite,
o esmuxicar do mar,
o inmenso boi que brúa co teu pranto,
o pestanexo fero dos seu ollos pequenos?

Manuel Rivas: A desaparición da neve (2009)

Versións:

Manuel Rivas e Pulpiño Viascón: O Monte do Faro; A desaparición da neve; 2009; Pista 8