miércoles, 24 de enero de 2018

Noiturnio IX

                RONSEL DA MORTE

…apenas miudas verbas pra arumarte
baixo o chío de luz dos astros mortos.—
—¡Toma un feixe de lirios sideraes
pra que acendas no camiño longo.—

Entr’o ceo i-a terra, no feitizo
da noite pura, pol-os vieiros craros
que deixe teu vagar estrelecido,
ei-te seguir por un ronsel de pranto.

Esparexidos karmas e recordos,
nun presente afundidos, sin denantes,
ni-a inmaterialidade dos ensonos
que nos lembren as rosas do teu sangue!

En pô de luar meu corpo trasmutado
seguirá teu ronsel pol-amplo azul,
i-o pousar sobr-os teus, meus labios xeados,
os sete ceos desfaranse en luz.

                        Sant-Yago - 1926

Eduardo Blanco Amor: Nocturnos. Romances Galegos* (1928)

Versións:
2naFronteira: Noiturnio IX; Sons de Nós; 2015; Pista 1



*[Publicado orixinalmente na revista Nós, nº 33, setembro de 1926. Na obra Romances Galegos do ano 1928 aparece inxerida no capítulo: Nocturnos, baixo o título: V. Ronsel da morte.]

No hay comentarios :

Publicar un comentario