esquina de sí mesma
ouvida polas amables
galerías da lúa.
Ninguén pensa a lonxana
malencolía morna
dos espellos de loito
dos teus ollos primeiros.
Creciches como donda
anguria de vidrados
aramio sin resposta
do teu sexo solícito.
De unha luz naufragada
entre roseiras verdes
fixeche quince anos.
—Un abano con paxaros.
A noite que non desce
vóltate a nós agora
coma ponte sin río
ou fiestra en terra firme.
Unha estampa de sono
a tua fábula afoga
núos os teus cabelos
de antiga noiva nova.
Álvaro Cunqueiro: Poemas do si e non (1933)
Versións:
No hay comentarios :
Publicar un comentario