aos seus pregos e aloumiños
espiu o brial de nubens
para aberxerlle os seus bicos.
O sol, quente como as pallas,
ao ver núa a noiva terra
bicouna con beizos de ouro
e tivo cópula coela.
Ao fuxir o noivo sol,
perdida a súa virxinidade,
cos mouros panos da noite
quixo a coitada acocharse.
Dispois, morta de vergoña,
do amor non querendo froito,
coa súa comadre xiada
puido amañar un aborto.
Florencio Manuel Delgado Gurriarán: Bebedeira (1934)
Versións:
Anxo Rei: Amores; Fronteira de cegoñas; 2004; Pista 10
No hay comentarios :
Publicar un comentario