con dona Mencía
e van pór casa
polo «Val das Viñas».
Daquela xuntanza,
foron de padriños
a rica Viura
e o rico Caíño.
Houbo baile e foi
a millor parexa
mozo Merenzao
e a Mociña Fresca.
A nena Garnacha
púxose vermella,
porque, o Brencellao,
fíxolle unha festa.
Coesa nena tola
que din Viciveira,
«Jerez», o andalús,
foi de brincadeira.
E a nai da rapaza
—a María Ordoña—,
polo Viñaredo
andaba chorosa…
…………………
Fillo da Mencía
e mais do Godello,
un neno varudo,
ledo e rebuldeiro
(dos que din as xentes:
«arde nun candieiro»),
naceu, polo Cristo,
no mes de setembro.
Florencio Manuel Delgado Gurriarán: Cantarenas. Galicia infinda (1963)
Versións:
Anxo Rei: Casoiro; Fronteira de cegoñas; 2003; Pista 7
No hay comentarios :
Publicar un comentario