como arroyo que brinca
de peña en peña.
Pero no mía.
Grande te quiero,
como monte preñado
de primavera.
Pero no mía.
Buena te quiero,
como pan que no sabe
su masa buena.
Pero no mía.
Alta te quiero,
como chopo que en el cielo
se despereza.
Pero no mía.
Blanca te quiero,
como flor de azahares
sobre la tierra.
Pero no mía.
Pero no mía
ni de Dios ni de nadie
ni tuya siquiera.
Agustín García Calvo: Canciones y soliloquios (1976)
Versións:


Amancio Prada: Libre te quiero; Concierto Canciones y soliloquios. Teatro Español de Madrid; 1982; Corte 7




(Reedición da versión do disco Zamora, do ano 2007.)
*[Concerto conmemorativo do IVº Centenario do Teatro Principal de Zamora. 7 de Octubre de 2006. Zamora.]
No hay comentarios :
Publicar un comentario