Lied

Albas de luar, as rosas
levan o sono perdido,
rapazas en desacougo
chorando amores dos lilios.

Ista rosa branca, branca…
co seu brancor infinito
eres ti mesma soñando
nosos amores perdidos.

¡Ben sei que eres ti chorando
nosos amores perdidos!

Fermín Bouza Brey: Obra literaria completa* (1980)

Versións:
Xosé Lueiro: Albas de luar; Aire; 2005; Pista 6



*[Publicado orixinalmente en A nosa terra, nº 239, 25 de Xullo de 1927. Recollido en Fermín Bouza Brey: Obra literaria completa; Edicións do Cerne; Santiago, 1980]