jueves, 23 de noviembre de 2017

O vento

O vento unha noite
botóuse a zoar
con tódolos folgos
que puido xuntar.

Bufaba teimoso
ó longo do val,
na cima dos cotos
e no piñeiral.

Nas tellas, no alpendre,
na porta e no lar,
testán, sin acougo
veña de fungar.

Pero tras da noite
chegou a mañán,
e o vento rinchante
deixóu de bruar.

Xosé Neira Vilas: Cantarolas e contos prá xente miuda (1975)

Versións:
Suso Vaamonde: O vento; Cantarolas pra xente miuda; 1986; Cara B, Corte 4

No hay comentarios :

Publicar un comentario