coa que abrimos o mundo:
o salouco máis fleve,
o pensar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o marmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
¡ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Si perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ó idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
si queremos vencer!
Manuel María: As rúas do vento ceibe (1979)
Versións:
Roi Casal: Máxicamente vello; Máxicamente vello; 2011; Pista 2
Uxía Senlle: A fala; Andando a terra. Uxía canta a Manuel María; 2013; Pista 11
No hay comentarios :
Publicar un comentario