Eu son a voz do pobo,
que canta e rí con íl,
a voz que chora.
Eu son a voz do pobo
que berra e se ergue
e dí ó vento:
"Estamos pedindo...
Estamos a pedir
eternamente..."
Eu son a voz afogada
que reventa.
Son a arma que leva
ó mundo a súa protesta.
Eu son o camiño da verdá,
a concencia dos oprimidos.
Eu son a forza do espertar,
a voz que berra
dende a tebra.
Lois Diéguez: Canciós pra un agromar branco i azul (1968)
Versións:
Benedicto: Eu son a voz do pobo; xis 3 EDIGSA/XISTRAL; 1968; Lado B, Corte 1
Benedicto: Eu son a voz do pobo; Noticia da nova canción galega (VVAA); 1996; CD1, Pista 11
(Reedición da versión do disco xis 3 EDIGSA/XISTRAL, do ano 1968.)
No hay comentarios :
Publicar un comentario