que esta noite tan grande non fora,
que durase…, e durase… antretanto
que a noite das penas
me envolve loitosa…
Mais a luz insolente do día,
constante e traidora,
cada amañecida
penetraba radiante de groria
astra o leito donde eu me tendera
coas miñas congoxas.
Desde entonces busquei as tiniebras
máis negras e fondas,
e busqueinas en vano, que sempre
tras da noite topaba ca aurora...
Só en min mesma buscando no oscuro
i entrando na sombra,
vin a noite que nunca se acaba
na miña alma soia.
Rosalía de Castro: Follas Novas (1880)
Versións:
Abe Rábade e Anxo Angueira: Cada noite eu chorando pensaba; Rosalía 21; 2008; Pista 4
O val das mouras: Cada noite; Rosalía; 2015; Pista 8
No hay comentarios :
Publicar un comentario